evimdeyim.. en huzur bulduğum yerde..
nasıl bir duygu diye soruyor her duyan..
gülücüklerle donatmak dünyayı ya da gözlerindeki ufacık mutluluk ışıltısı..
herşeyin ötesinde birşey var içimde henüz hissedemediğim ama tüm kalbimle benimsediğim..
varlığı binlerce şükür.. varlığı emanet..
anlatılacak gibi değil işte iyi ki var denilebilir ne mutlu diye gülümsenebilir..
canıma can katan kalbi bedenimde atan mucizem.. SENİ SEVİYORUM :)
hamilelik psikolojisini sonuna kadar yaşıyorum aptal aptal tv programlarında saatlerce ağlayıp çocam aradığı anda deli gibi gülmeye başlayabiliyorum.. yürüyüş yapmalıyımmm derken kendimi kocaman bir tabakla da bulabiliyorum.. amann hepsi güzelll..
günün sorusuuuu
bunun hikayesi uzuuun bir yazı konusu ama hadi tahmin edelim
sizce bir prensesim mi olcak yoksa bir paşam mı ?????
17 temmuz 2010
hayatımın dönüm noktasıı
dudaklarımdan dökülecek bir evetin beni bambaşka hayallere daldıracağından tüm karamsarlığımdan kurtulacağımdan ve ömrümün düşler dünyasına taşınacağından en ufak bir fikrim olsaydı hiçç düşünmezdim bile :)
uzuuun süre yazmayınca toparlayıp yazacağım neler var ne demeliyim ne anlatmalıyım bilmiyorum
her seferinde beni merak edenlere binlerce teşekkürle geliyorum ve bomba gibi bir haberle nasıl alışmış nasıl bir bağ kurmuşsam en güzeli de en kötüyü de burda paylaşmadan yapamıyorum..
özetleee (baykuşum kızmasın )
GÖBİŞİME BİR MELEK KONDU :)
hayır hayır
yaşadığım bu hayat
bir yerlerden ödünç alınmış olmalı...
herşeyden fire verebilirim
ama
kendimi bulduğum
yazılarımdan
asla...
... mı derdi masalın birinde küçük tavşan ...
uykuya daldı şimdii...
uyanıp uyanamayacağı meçhul
ben yok artık biz var...
ve 'biz' 'ben'den kilometrelerce uzak..
Recent Comments